Międzyludzkie relacje coraz głębiej przeszywamy wytworami maszynowych procesów. Obniżamy w ten sposób progi decyzyjności. Intencjonalność cyfrowego zapośredniczania komunikacji człowieka z człowiekiem stała się efemeryczna. Odwiedzając przeszłość, w której dostrzegamy więcej poczucia wpływu na otoczenie, kolorujemy ją i testujemy rezyliencję, czyli umiejętność powrotu do mentalnej równowagi. Rozchwianie psychicznej stabilności następuje między innymi po zderzaniu się z przekonaniem o braku sprawczości. Formą takiej kolizji jest solastalgia.

Rekonstruowanie utraconej pamięci idzie mi dziś topornie, ale zawędrowałem w miejsce, które zdążyłem już przysypać grubą warstwą piachu zdarzeń. Demony były ucieszone, bo lubią hauntologię. Wewnętrzny język bywa dziwny. Nie przystaje do realiów. Może uwierać. Myślami jestem w czasie, gdy mieszkałem we Wrocławiu. Studiowałem tam matematykę i głowiłem się nad różnymi nieskończonościami... Kolejny raz słucham płyty L'Éternité et un jour, którą nagrał zespół Watch the Men Fall. Uruchomiła wspomnienie związane z moją pierwszą relacją romantyczną. Na wysypisku własnej historii znajduję czasem coś, co pewnie zanieczyściło się późniejszymi przeżyciami i przemyśleniami, ale i tak staram się jakoś przyjrzeć temu czemuś. Czemu sobie to robię i brnę w zmierzwione powidoki?

W książce „Mniejsze niebo” John Wain eksploruje „egzystencjalistyczny” konflikt między jednostką a społeczeństwem. Znalazłem ją przez przypadek w warszawskim antykwariacie, do którego udałem się poszukując Tajnego agenta Josepha Conrada. Wspominam o tym, bo wielokrotnie próbowano nakłaniać mnie do dygresyjnej wstrzemięźliwości, i wszystko to jak krew w piach. O The Smaller Sky przypomniałem sobie dlatego, że scrollując internet natrafiłem na wzmiankę dotyczącą daty urodzin autora tej powieści — przyszedł na świat 14 marca 1925 roku.

Jesteśmy zalewani różnymi podsumowaniami mniej więcej od połowy grudnia. Innymi słowy, wszelkie listy z najlepszymi albumami muzycznymi, filmami, książkami et cetera, publikowane są, gdy pasek postępu danego roku wypełniony jest w ~95% (±1%). Ponieważ na podsumowanie czegokolwiek potrzeba czasu, zazwyczaj dzieła, które mają swoją premierę w grudniu, analizowane są w przyspieszonym tempie. Czy zastanawiałaś lub zastanawiałeś się dlaczego listy typu „X najlepszych płyt roku Y” są przeważnie publikowane dwa lub trzy tygodnie przed zakończeniem roku Y? Odpowiedź na to pytanie jest dość prosta i wynika z...